“İşsizlikten Kemaliye terk ediliyor” veya “bir fabrika
bile yok”. Bu iddiaları geçerli saymıyoruz. Yöresel yiyeceklerin nasıl
geliştirildiğine Beypazarı’nda tanık olduk. Beypazarı’nda Yerel Yönetimin
organize ettiği planlamanın bir bölümüne biz de katkıda bulunduk.
Kemaliye’de dut ve dut ürünlerini, ardından balı
yani arıcılığı konu ettik. Temiz, özgün, lezzetli, geleneksel ürünlere talep
çok. Ne kadar çok talep olduğuna bizler tanığız. Ürünlerin pazarlanmasında sorun olacağını düşünmüyoruz.
Belki farkında değiliz ama bir ambalaj sorunumuz
var. Kemaliye’nin 62 kilometre ötesinde
Arapgir, üzümde ambalaj sorununu çözmüş ve Arapgir dışına üzümlerini sağlıklı
bir şekilde gönderiyorlar.
Peynir zaten tenekesinde. Bal kavanozda. Pekmez
bidonda. Kavak kerestesinden bir kafesle nakliyeye hazır hale gelirler.
Diğerleri amerikanbezinden veya salaşpurdan yapılacak torbalara konulabilir. Torbalanan
ürünler, Arapgir’de olduğu gibi mukavva ambalajlarla sevk edilebilir. PTT Kargo
mukavva ambalajları ücretsiz veriyor.
Bir örnekle konuyu şimdilik bitirmek istiyoruz.
Kemaliye’de fırınlar dışarı gidecek ekmekleri (boylu) naylon torbalara
koyuyorlar. Ekmekler nemlerini dışarı atamadıkları için küflenme başlıyor.
Apçağa Köyü fırınının ekmeği biraz daha ömürlü oluyor. Bu fırın ekmeğin uç
kısımlarını da inceltiyor ve küflenmeyi geciktiriyor. Apçağa fırını gibi diğer
fırınlar da ekmeklerin uçlarını inceltebilirler. Ekmekler naylon torba yerine
bez torbalarla mukavva ambalajlara konularak gönderilmeli.
Ambalaj maliyeti belki düşündürebilir. Çarşı esnafı veya Belediye ambalajı çok düşük maliyetle ihtiyaç sahiplerine temin edebilirler. Hem de Kemaliye markalı olarak.
