ERZİNCAN’IN ŞELALESİ

Şoförümüz Ferhat “Erzincan’da kiralık araba alma, yol iz bilmezsin, zorlanırsın” dedi. Doğru… Erzincan’da gideceğimiz her yere minibüs çalışıyormuş, rahatça gideriz. Oysa, kiralık arabayı da ayarlamıştım, vazgeçtim.

Gideceğimiz ilk yer şu meşhur şelale, Girlevik Şelalesi. Ferhat bizi bineceğimiz minibüslerin tam önünde bıraktı. Semtin ve caddenin adı 13 Şubat. Sanki, Erzincan’da her yer 13 Şubat. Soruyorum, 13 Şubat nedir? Bilen yok… Sonradan, 13 Şubat’ın Erzincan’ın kurtuluş tarihi olduğunu öğrendim.

 

Fazla beklemeden Çağlayan minibüsü geldi. “Yol uzak mı?” “Otuz Otuzbeş dakika çeker.” 26 km mesafedeymiş. Birkaç kişiyle kalktık, yol boyu doldu boşaldı minibüs. Şu köy yolunda binenler, o köy yolunda iniyorlar. Minibüs şoförü “Çağlayan abi”. “Eeee… Şelale nerde?” Çağlayan kasabanın adıymış, biz şelaleye çıkacakmışız! Anlayacağınız Çağlayan başka, Şelale başka.

Birkaç gün önce Erzincan’da gezilecek yerleri sorduk; Şelale, ekşi su dediler. Minibüste buna bir de Ergan Kayak Merkezi eklendi. Erzincan’da ekşi suyu aklımızdan çıkardılar. “Hiçbir şey yok, kupkuru, ekşi su akıyordu, şimdi o da yok. Ekşi suya ilkbaharda gidin”.

Ve anlatıla anlatıla bitirilemeyen şelaleye vardık. Minibüsten indik bir kır lokantası avlusuna girdik. Şelale sanki lokantaya ait gibi. Sonra lokantanın çitlerini gördük. Şelale 40 metre kadar yüksekten, kayalıklardan çağıldıyor. Şelalenin suyu Mercan Deresi’nden geliyor. Su biraz cılız. Çağlayan Beldesi’yle Şelale arasında lojmanlar geçtik. Lojmanlar, 11.6 MG gücünde  Girvelik II HES’e (Hidroelektrik Elektrik Santrali) aitmiş.

Mercan Deresi’nin suyu yaz sonu olduğu için azalmış.  Zaten, suyun büyük bölümü Girvelik II HES’e veriliyormuş. Bütün bu etkenler şelalenin suyunu azaltıyor. Rağmen şelale tek kelimeyle çok güzel. İyi bir düzenleme, temizlik istiyor. Bir de kır lokantasının sınırlarını daraltmak, salaş görüntüsünü düzeltmek gerekiyor.

Ekim sonuna yaklaşmamıza rağmen sıcaklar bunaltıyor. Şelalenin serinliği iyi geldi. Kır lokantasının bahçesine oturduk. “Şelale Aile Restaurantı” temiz, servisi iyi. Kapalı kısmı çok şık. Tuvaletler de temiz. Şelaleden gelen dere kır lokantasının bahçesinden geçiyor. Bahçeye hoş bir görüntü veriyor, serinletiyor. Oldukça dinlendirici, saatlerce oturabiliriz.

Mutfaklarını gizlemiyorlar. Izgarayı ayrı mutfağa almışlar.

“Eeee… Tavuklarınızı övüyorlar, Şelale tavuğunun lezzeti başkaymış,  sırrı nedir usta?”
“Bilmem!”
“Bu tavukları nerde, nasıl besliyorsunuz?”
“Bizim tavuklarımız CP ve Şen Tavuk, hazır geliyor. Bu soğutucuda saklıyoruz abi…”
“Peki, nasıl sosluyorsunuz?”
“Bildiğin kutu sütüne buluyoruz, tuzluyoruz, bu ocakta pişiriyoruz.”
Ustamız çok mütevazi. Başkaları gibi bizim çiftliğin tavukları falan demiyor. Sosunu da gizlemiyor.
Mevsim nedeniyle pek müşteri yok. Bir aile kahvaltı ediyor. Şef nazikçe isteklerimizi soruyor. “Tavuk, bir porsiyon. Balığınızı da övdüler, bir tane de Alabalık. Ortaya duble bir salata lütfen”.  Izgara olduğu için bekleyeceğiz. Bu güzelim doğa ortamı beklemeyi kolaylaştırdı.

Tavuğun porsiyonu 3 kişilik gibi… Harika… Çoban salata yiyeceklerimize müthiş lezzetiyle eşlik ediyor. Tavuğu bitirme çabasındayız, bir daha böyle lezzetli tavuk nerede buluruz. Bence, tavuk ızgarada lezzetleniyor, damaklarımız şenlendi… Ustalık pişirmede… Balık için aynı şeyleri söyleyemeyeceğim. Balık ızgara yerine, tereyağıyla kiremit üstünde, fırında pişirilmeliydi. Alabalığa yazık olmuş. Ağzımızın tadını bozmamak için, balığın tadına baktık, aynen bıraktık.

Telefonumuz avaz avaz, sessizliği yırtıyor. Kemaliyeli bir hemşerimiz Erzincan’da vefat etmiş. Haber veriyorlar. Hesabı istiyoruz, bir acele kalkıyoruz. Kır lokantasının fiyatları makul. Şef minibüsü bekletiyor, yetişiyoruz.

“Kızılay Camii’ne gideceğiz, yakın bir yerde bizi bırakır mısınız?” Erzincan’ın merkezi sayılan dörtyolda inecekmişiz. Cami hemen ordaymış, çok yakınmış. “Bak şu ilerde gördüğün sarı binanın yanında okul var, okulu geçince cami…”

(devam edecek)

iletişim : kemaliyenotlari@gmail.com

(Fotoğrafların üzerlerine (sol çift) tıklayarak büyütebilirsiniz.)